śmiech

śmiech {{/stl_13}}{{stl_8}}rz. mnż IIb, D. -u {{/stl_8}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'u człowieka: charakterystyczne dźwięki, odgłosy (np. {{/stl_7}}{{stl_8}}ha ha ha, he he he, hi hi hi{{/stl_8}}{{stl_7}}), którym towarzyszy określony wyraz twarzy (szeroko rozciągnięte usta, odsłonięte zęby, zmarszczki w kącikach oczu) oraz skurcz przepony, powodujące drganie całego ciała; uważane powszechnie za objaw wesołości, będący reakcją na rzecz{{/stl_7}}{{stl_7}} śmieszną, choć może być na przykład reakcją nerwową': {{/stl_7}}{{stl_10}}Wesoły, beztroski, dźwięczny śmiech. Nie móc się powstrzymać od śmiechu. Tłumić (z trudem) śmiech. Zanosić się śmiechem. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'u niektórych zwierząt: odgłosy przypominające swym brzmieniem śmiech ludzki': {{/stl_7}}{{stl_10}}Śmiech hieny.{{/stl_10}}{{stl_18}}ZOB. {{/stl_18}}{{stl_10}}beczka śmiechu; brać się [trzymać się, łapać się i in.] za boki ze śmiechu; być śmiechu wartym; dla śmiechu [żartów]; kaskada śmiechu; konać – skonać ze śmiechu; obrócić {{/stl_10}}{{stl_8}}{coś} {{/stl_8}}{{stl_7}}w śmiech; parsknąć śmiechem; pękać – pęknąć ze śmiechu; pokładać się ze śmiechu; pusty śmiech; skręcać się ze śmiechu; ścigać {{/stl_7}}{{stl_8}}{kogoś} {{/stl_8}}{{stl_7}}docinkami [śmiechem i in.]; zrobiło się [jest] {{/stl_7}}{{stl_8}}{komuś} {{/stl_8}}{{stl_7}}nie do śmiechu; zrywać boki ze śmiechu {{/stl_7}}